Waarom leer je in veel massagecursussen ‘naar het hart toe masseren’?

Massagecursussen en opleidingen leren je nog steeds geregeld dat je “altijd naar het hart TOE moet masseren”. “Heel belangrijk!” “Gevaarlijk om van het hart af te masseren.” Een hobby van mij is om dan te vragen: waarom? Waarom MOET je altijd naar het hart toe masseren? Wat ik zo leuk vind aan deze vraag zijn de reacties.
Bij een aantal mensen zie je een verwondering ontstaan: “tja waarom eigenlijk?” Ze hebben er nooit een moment bij stil gestaan dat het ook een vraag kan zijn. Overigens een andere veelgehoorde ‘wet’ bij massagecursussen waar de buik wordt gemasseerd is dat je met de klok mee moet masseren.

De aarde is rond!

De meeste kennis die we in onze massagecursussen leren of doorgeven is door onze voorgangers ontdekt of ontwikkeld. Zo zou ik er persoonlijk nooit achter gekomen zijn dat de aarde rond is. Rond? Waar dan? Ik zie alleen maar plat en een zon die in de zee verdwijnt. We weten van alles omdat we het aangenomen hebben en dat scheelt een hoop tijd en moeite. Ik was altijd wat nieuwsgieriger dus ik moest van alles zelf ontdekken. Bijvoorbeeld dat gebakken drop niet smaakt (en dat het bakken je moeders pan verknoeit).
Je moet ALTIJD naar het hart toe masseren! Andere studenten gaan nadenken en komen met “dat het iets met de stuwing naar het hart of de kleppen” te maken moet hebben? Afvalstoffen worden er ook bijgehaald. Maar worden afvalstoffen dan niet afgevoerd als je van het hart afstrijkt? Gaan de kleppen kapot als je tegen de richting in masseert? Welke richting eigenlijk, het is toch een omloop, een gesloten circuit? Tja daar wordt het al moeilijker.
Let wel, ik ben hier niet bezig om hooghartig te doen. Ik heb niet gezegd dat ik het antwoord weet. Nee, de hobby zit in het feit dat mensen een stelling in hun hersenen meedragen die ze nooit bekeken hebben en op allerlei massagecursussen herhalen: Water is nat en je MOET ALTIJD NAAR HET HART TOE masseren! Punt.

Hart is geen pomp?

Voor dit artikel heb ik nog even op Google gezocht om te kijken wat de onderbouwing is van deze stelling. Je komt er niet achter. Er wordt wel veelvuldig geschreven dat het echt heel belangrijk is maar waarom? Nee dat wordt niet vermeld. Het lijkt wel een wetmatigheid die al vroeg in het begin door de oude meesters is opgesteld. Misschien wel door Per Henrik Ling himself, de grondlegger van de Klassieke (Westerse) massage.
Nu wees Jaap van der Wal me dit weekend op een onderzoek van Branko Furst. Hij claimt dat het hart helemaal geen pomp is! Het hart pompt geen bloed rond! Volgens zijn stelling zorgen de capillairen voor een bewegende bloedstroom.
Dus moet je altijd naar het hart toe masseren? Tja, misschien bedoelde de oude Ling het wel anders. Ling studeerde naast massage ook Noordse mythologie en Goethe. Misschien bedoelde hij het wel metafysisch: Je moet altijd contact met het hart maken als je masseert. Masseer altijd naar het hart toe! Opdat er een diep contact ontstaat. Een ‘meer dan alleen aaien’ maar een moment van (samen)zijn. Een diep meningvol contact, van hart tot hart!
Dus, vooruit zegt het voort: masseer ALTIJD naar het HART toe!