Instemmen of afstemmen

Mijn collega vertelde me dat een kennis van haar, ook masseur, altijd exact dezelfde massage geeft. En dat al meer dan tien jaar. Als mijn collega vraagt waarom, geeft de masseur aan dat er een gedachtegoed achter zit wat ze wil respecteren. Verder geeft ze aan dat het voor de cliënt fijn kan zijn als die weet wat er gaat komen. “Dan kun je beter ontspannen!” De kracht van herhaling. Loslaten.

Rigide of consequent?

Het doet me denken aan een saunadirecteur die ik ooit sprak. Als sollicitatieprocedure moest de directeur gemasseerd worden en als er links iets anders werd gedaan dan rechts, kon hij/zij de baan wel vergeten. Na dat gesprek nam ik me voor om extra goed op te letten of ik wel synchroon en symmetrisch masseer.

Totdat ik een Esalenmassage kreeg. Heerlijk maar volledig assymetrisch en onnavolgbaar. Dat bleek ook de bedoeling te zijn. Door niet volgens vaste patronen te masseren, kan de cliënt het niet volgen en komt hij/zij/het uit het hoofd. Loslaten.

Welk gedachtegoed

Als ik terugdenk aan de onderbouwing de massage te blijven doen zoals je geleerd hebt, vraag ik me af of dat gedachtegoed een bijzondere volgorde in zich heeft die als een alchemistisch proces, een bepaalde reactie bij een mens oproept? Net als je bij het koken eerst de ui fruit en niet pas op het laatst toevoegt? Zou er een (geheime) volgorde van grepen zijn die een bepaalde reactie oproepen? Eerst een kneding van onder naar boven, dan rechtsomdraaien en 10 seconden druk geven met je middelste vinger en… tadaa!

Uiteraard heeft massage logica en bepaalde orde. Natuurwetten zoals ik ze noem. Zo vinden de meeste mensen het prettig als je eerst een groter oppervlakte masseert voor je meer puntig de diepte ingaat. Maar dat is eerder vanzelfsprekend. Dat doen beginnende masseurs ook direct goed.

“Als je twee jaar na je opleiding nog precies hetzelfde masseert zoals je het geleerd hebt, doe je iets verkeerd.”

James Earls

Uit je hoofd, in je lijf

Nu moet ik toegeven dat voor mij een vaste route aanhouden een zware opgave is. En ik zou na tien keer hetzelfde doen een ander baantje zoeken met meer diversiteit en uitdaging. Als ik moet masseren met een vaste route ga ik in mijn hoofd nadenken over de volgorde. Met de chaos in mijn hoofd kost dat nog aardig wat aandacht en energie. Aandacht die ik dan niet bij mijn handen of cliënt kan hebben.

Mijn liefde voor dit vak bestaat uit de afstemming. De verwondering dat al onze lijven vrijwel dezelfde componenten hebben (twee scapula, bijna dezelfde organen, etc.) maar dat we toch allemaal weer heel anders in ons vel zitten. En dat dit ook nog eens per moment wisselt. Maandagochtend zat ik anders in mijn vel dan nu (vrijdagmiddag). Ik geniet van het afstemmen in de intake over wat de behoeftes van de client zijn. Ik voel met mijn handen en aandacht wat er speelt in het lijf en ga daar op in. Zit de linkerschouder vast, dan krijgt die andere aandacht dan de wat lossere rechterschouder.

Massageprotocol

James Earls zei “als je twee jaar na je opleiding nog precies hetzelfde masseert zoals je het geleerd hebt, doe je iets verkeerd.” Hij floepte het eruit op een van onze cursussen waar hij gastdocent was. Snel keek hij mijn kant op, zich realiserend dat wij misschien een andere visie hebben. Maar ik vond het een prikkelende uitdaging met een grote kern van waarheid.

Masseren is in mijn opinie namelijk nooit hetzelfde, ook niet een ooit door iemand anders bedacht concept. Ik ga mijn cliënten niet lastigvallen met een gedachtegoed waar ik om onduidelijke redenen aan vast wil houden. Ik ga elke keer met open vizier in contact. Elke keer spannend maar na mate ik meer en meer vertrouwen voel, me realiserend dat dit voor beide partijen de beste aanpak is. De kwaliteit is wisselend maar altijd stukken hoger dan een lauwe McChicken.

Stefan van Rossum