Transcript van de podcast over karakterstructuren

Onderstaand is een door de computer gemaakte transcriptie van het gesprek.

Wat kun je met karakterstructuren?

Heel kort gezegd, kun je ermee of een plek waar voor jou niet goed is gegaan in die fase en hoe je dat dan in de loop van je leven kan gaan zetten door in jouw authentieke karakter te komen. Ja, en dat gebeurt al in de baarmoeder, denk ik, ja.

Wat gebeurt in de baarmoeder? Dat je zeg maar stel dat je inderdaad een hele angstige moeder hebt.…

Ja, dat is wat ik net vertelde. Het gebeurt dan in de baarmoeder. Inderdaad, ehm dat bijvoorbeeld de moeder heel angstig is, dat ze misschien bang is om jou ter wereld te brengen, dat ze misschien helemaal alleen voor staat. En op dat moment kun je helemaal nog niet nadenken. Of zo, hè, je hebt helemaal nog geen gedachte. Maar het proces van die Kees die in de stof komt, dat symbolisch, zeer ik altijd alsof de vingers helemaal in elkaar sluit als je twee handen bij elkaar doet. Dus stel dat dat proces helemaal goed is gegaan en die negen maanden tijd is de geest helemaal in de fles gekomen en dat symboliseert dan door de handen. Zou je helemaal in elkaar. Was het minder goed is gegaan, dan heeft dat vruchtje die heeft door die angst van mn, moeder heeft die kramp aanvragen, dat kan ik niet beredeneren of bedenken. Maar het systeem heeft heel diep in de kern als het ware op slot gezeten. Niet voldoende gelukt is om helemaal de geest in de stof te laten. In kan leren, zeg maar omdat er in zit ik dan alsnog natuurlijk toch geboren. Maar in werkelijkheid is mijn geest nog niet helemaal in de fles, zeg maar, en daardoor vaak merken ouders dat bijvoorbeeld door. Hé, pas na een paar maanden hadden we het gevoel dat ze vind je er helemaal was. Vaak wordt een baby geboren en die heeft gelijk ook open en die maakt mega contact en andere mensen, die is nog heel gesloten, stil en dan denk je bij: uit welke wereld komt hij of zij? Hè dus als voelt heel buitenaards bijna nog les, dus die waren dat niet in stuk. Nog wat meer hier op op aarde, waardoor wij dat ook voelen van hé, ik weet niet of die persoon dr. Al helemaal is en er zit dus in de shit, ze willen persoon die zo heet, die eerste fase ook zitten als het ware heel diep op de kern, die verkramping het is heel diep, zit er ergens de angst opgesloten en die angst, die vertaalt zich later in die persoon in gedachten als ik mag er gewoon helemaal niet zijn en eigenlijk voelt het helemaal niet veilig om om hier te zijn, terwijl die dat helemaal niet kan beredeneren of kan begrijpen. En op het moment dat je zo iemand dan uitnodigt om op een podium te gaan staan en voelt zich helemaal niet happy, er staat in veel te veel in the picture terwijl iemand anders, die wel echt heel erg en bordelen geïnterneerd is ik denk van oh, ja ik daar wel staan. Dat is geen enkel probleem. Nou, en als je dat dan weet je wel, dan weet je he, ik heb hier iets te doen, mijn in mijn leven nog meer te in kan om nog meer hier in het lichaam, op aarde in te dalen. En mijn authentieke karakter wat meer en meer tot expressie te gaan brengen dan misschien wel voorstellen dat iemand die dr. Niet mag zijn, niet dat voet van zichzelf ook enorm veel misloopt in zn leven. Dat kan niet in wording komen omdat ik daar niet voldoende zijn kracht ik ben dus dat die persoon voelt het dan heel dubbel, je voelt dat als een probleem en tegelijkertijd voelt u ook. Ik wil er niet zijn.

Dan kan ik me heel goed voorstellen. Ja, hoe is dat voor jou gegaan dan? Ja, ik ben inderdaad met een hele angstige moeder opgegroeid en dat is vrij snel, een paar maanden ook fout gegaan in die eerste fase. Dus toen ben ik geadopteerd. Ja, dat heeft mijn gevoel gegeven van ik mag er niet zijn, binnen het niet waard. Ja, maar ja, je had het over een podium. Dat vind ik dan wel weer leuk om op te staan, weet je wel, maar dat is dan. Dan kan ik me weer een beetje distantiëren weet je wel, maar echt echt contact maken, dat was wel een uitdaging voor mij en eh ja, vertrouwen dat soort dingen.

Daar hoor ik ook een beetje de tweede fase in en ook “ik ben het niet waard” en dat is ook weer een bijzondere. Mensen komen wel eens bij mij en dan vertel ik dat verhaal van de vijf fases. Een vrij kort vogelvlucht zeg maar, en dan zeggen ze mij: “o, help jaqueline ik herken me in alles.” En dan zeg ik: nou ik ook hoor, ik ken we echt in alle al die karakterstructuren. Alleen heb ik een uniek balans van zowel een goede kans en een goede kant. En vaak lopen dingen ook een beetje door elkaar, zoals het solidairzijn met orale stuk. Ik mag er niet zijn of ik ben niet goed genoeg. Die liggen ergens heel dicht bij elkaar, toch ze allebei een beetje anders.

Een andere lading, inderdaad, hè, wat jij zegt, vind ik wel belangrijk om te beseffen dat: je bent niet één van de karakterstructuren of tenminste sommige mensen zijn er wel, kunnen soms heel uitgesproken zijn, maar meestal ben je een soort niks dat moet of zo. Hè, ook omdat je natuurlijk al die fase is ook meemaakt.

Dat is misschien wel leuk om te vertellen dat er ook negatieve aspecten zitten aan het heel goed doorloopt van een fase. Nou bijvoorbeeld bij de orale fase. Stel, je hebt echt enorm alles gehad, alles perfect, helemaal goed, anders is ingebed in jouw. En ja, dan kun je eigenlijk helemaal niet voorstellen dat iemand anders een tekort ervaart dus voor je, ja, je kunt er niet mee resoneren dr. Zijn dat seks ook wel heel mooi, dat in het verwerken van die bij het transformeren van dat wat mis is gegaan, zit een enorme schat, een enorme kennis en inzicht in mensen, inzicht in hun pijn, omdat je dat ook in je eigen stuk ervaart en als ik ergens, ja, geen kaas van gegeten, dan kan ik er ook wat minder mee. Dat hoeft niet in alle gevallen zo zwartwit te zijn, maar dat heb ik ook wel eens zo ervaren aan iemand.

Mooi dus nou ja, goed zou ik niet zeggen, maar je wordt daar eigenlijk niet. Ja, je wordt wel slecht, maar je hebt er ook wel wat aan.

Oh, absoluut, ja, ja, echt, er is een schrijver waar die daar heel veel over schuift, die ontzettend interessant vindt zijn boek geschreven, karakterologische transformatie en dan in het engels de houten mailen komen. En dat zegt eigenlijk dat het hele proces wat je doormaakt dat is ook echt, absoluut niet van de ene op de andere dag. Hoe graag zouden willen dat we in één keer van iets af zijn of wat dan ook. Maar over de loop van een heel aantal jaren zie je gewoon dat als je echt met die karakterologische transformatie bezig bent, dat echt steeds meer van jou authentieke spirit en authentieke kracht en ik echte karakter, zonder de kramp dat dat naar voren komen. En ja, dat is juist doordat je eigenlijk in die karakterstructuur in eerste instantie je kwetst of gepijnigd bent geweest.

En wat je hebt dan voor transformatie? Is daarmee een tool inderdaad? Nou ja, dat heb je volgens mij al gezegd, maar daar zit natuurlijk een verkramping inderdaad in en dat is natuurlijk mooie gewenst om te transformeren.

Ja, ja, precies dat is iets wat je dus inderdaad kan transformeren qua karakterstructuren en dat gaat altijd ook via het lichaam. Hè, dus we kunnen het inzicht geestelijk hebben van in het idee ik ben niet goed genoeg, hè bijvoorbeeld de, dat is in de kern overtuiging van de orale karakterstructuur en dan kan ik natuurlijk wel gaan formeren ik ben wel goed genoeg, ben wel goed genoeg, maar toch, ergens voelt het gewoon niet zo. In het lichaam spreekt ook. Misschien loopt die persoon door het leven met een beetje teleurgestelde houding en de schouders. Wat nou noem maar op kan blijven van meer in z’n hoofd. Ik ben wel goed genoeg, wel goed genoeg. Even later is dat die aan die ervaring, meer van van afwijzing of van voelen dat ik niet op waarde geschat wordt. Of en dan trek ik mij weer heel persoonlijk aan en dan is er nog niks getransformeerd natuurlijk, en er komt en dan komen er echt een paar dingen samen die we dan eigenlijk stap voor stap, ja, we kunnen gaan benaderen en dat is in eerste instantie natuurlijk wel echt dat mental inzicht dat je ook begrijpt. Van o, jeetje ik denk de hele tijd dat ik niet goed genoeg ben en dan wijs ik naar de andere zeg: je bent nu gewoon niet leuk, weet je wel of of wat dan ook. Maar ineens kom ik tegen mijzelf ja, maar ik denk dat over mijzelf.

En daarom kijk ik door die bril en en dat stap voor stap, dat inzicht, hè, dat stap voor stap wil laten indalen maar vervolgens ook dat je zelf eigenlijk als het ware in de nieuwe ervaringen gaan gaan durven verzet, die jouw ervaring gaan nemen, van hoe zou ik dat zeggen, het niet goed genoeg voelen. Dat verandert eigenlijk op het moment dat ik echt durft te ontvangen. Dus als ik ga oefenen met ontvangen en niemand zegt ooit tegen mij, hé, want dan heb je dat is hartstikke fijn gedaan voor mij en ik ontvang die woorden in mijn hart en ik durf te voelen dat me dat misschien verdrietig maakt of zelfs angstig gemaakt, of dat ik eerst in eerste instantie misschien boos wordt als ik dat inderdaad hé, dat kan heel goed, dat dat gevoel van boosheid ook goed, die gevoelens als het ware, die willen als het ware omgezet worden, die energie in het lichaam, die willen als het ware gevoeld worden. En dan kan ik van daaruit veel, veel beter weer, ja, ik heb zn echt binnengelaten begint echt ergens te landen. Het begint echt ergens op zn plek vallen. Dat kan ik dan veel duidelijker gaan gaan zien en niet alleen maar dus mijn taal, maar ook voelen met mijn lichaam. Dus het ontvangen is echt voor de voor de orale structuur vaak iets wat in het begin heel erg moeilijk is. Je denkt wel dat je ontvangt, maar het is echt veel minder makkelijk dan denk eigenlijk.

Ja, dat is interessant, vind ik ook aan wat jij zegt. Het is echt een heel erg op het lichaam gericht, was natuurlijk ook met veel met het lichaam bezig, leuk. Dus het beseffen of een mentale transformatie maken kan eigenlijk niet of is niet voldoende?

Nee, zeker niet, nee, nee, daarmee kun je er niet geraken. Sterker nog, het kan zelfs dat kramp vergroting leiden, omdat ik vaak geneigd bent om mezelf te vertellen dat het al is opgelost. En er komt eigenlijk een nieuw extra, ja, je kunt het ook bijna zeggen, ego bij, hè zegt van nou, dat gebeurt ook in de orale fase, in de zin van nou, eigenlijk heb ik dus ontzettend behoefte om te ontvangen. Ik weet niet hoe ik dat moet doen. Ik heb steeds heel lang gevoeld. Ik ben niet goed genoeg. Op een gegeven moment denk ik: ach, weet je wat, ik heb ook helemaal niemand nodig en dan ga ik door het leven als iemand die echt, ja, gewoon niemand nodig heeft, die nooit om hulp hoeft te vragen.

Ook alle supergoed voor m’n karakterstructuren want ja, ik ga natuurlijk als als een gek gewoon leren alles gewoon zelf te doen is, op te lossen, en dan word ik misschien zelfs wel beter dan wie dan ook. Ja, en en dan heeft zich eigenlijk toch eigenlijk zo nieuwe verkramping een nieuwe gevormd, ja, waar eigenlijk niemand meer doorheen te komen is. Maar in de kern mis ik nog steeds de verbinding mensen, ik nog steeds te ontvangen.

Ja, ja, dus dus alleen het mentale dat dat zijn ook die overtuigingen die mentaal in feite gaan dwarszitten niet toelaten dat er eigenlijk een energetische transformatie gaat plaatsvinden. En die structuur, die ontwikkelen zich dus op, die ontstaan, misschien zeggen in de eerste jaren van je leven met zn tuin, en dan afgelopen, of komt terug in cycli. Hoe werkt dat?

Nee, de ontwikkelingen zeker niet afgelopen, want ze komen natuurlijk nog heel veel fase is achteraan en we hebben eigenlijk kijken we naar de ontwikkeling van het brein. Dus als je kijkt, het brein is zelf pas redelijk volwassen als een jaar of 26 zijn, dan is ons neocortex volledig ontwikkeld. En dat betekent eigenlijk dat we op dat moment pas voor het eerst in de volle breedte objectief kunnen gaan terugkijken naar onze ervaringen. En wat bedoel ik daarmee? Dat betekent dat je kan reflecteren dat je kan zeggen van goh inderdaad, dat denk ik over mijzelf wat gek of of ja, dat doe ik inderdaad steeds wat raar en in plaats van meer naar buiten toe productief van oh, ja, maar die doet altijd dat en dat ligt aan die of of en en dat niet naar jezelf kunnen betrekken. Dus het heel lang voordat we zo ver doorontwikkeld zijn, dat we dat kunnen. En vervolgens, van de zesentwintigste gaat dat de rest van je leven alleen nog maar verfijnen dus het stopt daar ook niets. Als je dan kijkt wat er naar de karakterstructuur gebeurt. Dat is het proces van socialisatie hè, dus het jonge kind gaat naar school en ontdekt ineens oh. Ik moet mij hier een plek in de groep voor mij, ik ben iemand als onderdeel van een groep wordt niet mijn familie is gewoon een andere structuur. Al dat soort fases moeten doorlopen worden. Vervolgens de jong, de puberteit, de Jan volwassenheid dus ze konden nog enorm veel dingen achteraan. Maar in de basis zit dan steeds die ondergronds van die eerste vijf fases en precies in dat in die unieke vorm zoals dat bij ieder van ons is. En dat stuk komt op de ondergrond, in al onze relateren elke keer terug. Dus of ik nou een relatie op mn werk of een liefdesrelatie op een andere contact, in dat contact met die ander kom ik elke keer weer ergens die krant tegen die mij weghoudt van de verbinding en elke keer opnieuw heb ik het al 100 keer tegengekomen kan ik die ook in de basis, een stuk orale karakterstructuur vrij veel heeft, kan ik altijd toch weer tegengekomen nou niet eerlijk, of we, ik ben niet goed genoeg, daar hebben ze mij weer, weet je, ik kan me elke keer weer op betrappen dat er toch ergens weer wordt aangeraakt.

Karakterstructuren zijn cyclisch

Dat komt omdat de karakterstructuren cyclisch zijn, dus het is, we gaan niet van a naar b in een soort rechte lijn en dan zijn we aan het einde helemaal geweldig, goed en klaar, maar we blijven cyclisch als het ware steeds een stukje opnieuw opgave. In die nieuwe vorm van een relatie die wij als volwassene aangaan, komen wij tegen , daar kom ik mijn psychopathie of het masochisme of ja, al die woorden die je gebruikt. En ze langs lopen, want je hebt inderdaad de geschiedt hoe je de benoemd en orale, heel kort. Maar het leven begint in de baarmoeder met een schizofrene periode. En dan komt de orale fase. Ja, en dan zijn er zo wat wat verschillende theorie. Dan zegt ie, dan komt dit is de psychopathische fase.

Nog even over die orale fase. Ik heb nu ook twee kinderen. Die heb ik op een gegeven moment ook een fase gehad, dat zn alles in hun mond stoppen. En is dat de fase dat ze alles onderzoeken? Via hun mond.

Ja, dat zou, als je het zo op te letten beschouwt, de enige aanduiding kunnen zijn. Maar het gaat vooral over het innemen. Ik was geboren en het allereerste wat ik doe is een ademteug nemen. Dat heb ik van tevoren nog nooit gedaan. Ik in de baarmoeder was dat niet nodig, maar ik wordt geboren en meteen dus het leven begint met innemen.

Het is heel belangrijk om dat te beseffen, dat vanaf dat moment, vanaf die eerste ademteug die dan ook wel via de mond gaat. Natuurlijk ga ik alles innemen, ik ga de aandacht, kijk nog nog een stapje terug. In de baarmoeder zat ik in een volledige 24 uur situatie, dat ik volledig omhuld was omdat ik geboren ben. Ik los van de moeder, maar wil die omhulling natuurlijk zo sterk mogelijk nog nog ervaren, want anders voel ik meteen grote onveiligheid en dan kun je ook zien aan een baby’tje als je die gelijk weggelegd van mn moeder, dan zie je de schrikreacties en de reflex en de bewegingen en zodra het kindje bij de moeder op de borst wordt gelegd, dan zie je hè, dus vanaf het prille begin is het belangrijk dat je als moeder weet oh, dat kindje wil alles in nemen, die wil mijn contact, mijn oog, mijn blik, mijn aanraking, mijn borstvoeding en dan niet één keer in de week een halfuurtje maar twenty four seven wil ik via via de zintuigen, dus niet alleen de mond, maar echt via alle zintuigen wil ik het leven innemen, want ik moet binnen no time, binnen één jaar van kan een kleine baby groeien naar een staan ze bezig.

Ja, nu je het zegt is het natuurlijk ook best wel mega stap om vanuit een een lock down, zeg maar, in de baarmoeder in een liquide omgeving te wonen. En dan opeens gebeurt van alles, en dan zit je opeens uit het lijf, in een zuurstof omgeving, de grootste ontwikkeling die we meemaken. Op zon water naar lucht.

Water geboren, ja, een enorme schok dus zon de bevalling, hè, die overgang ontzettend zacht maken, hè, dan kunnen we langs en moeten we nog steeds wel naar de lucht. Maar dat voelt dan wel als ik kom eruit en dan ben ik gelijk nog een beetje hetzelfde. En ja, die eerste moment zijn enorm belangrijk, hè, want in en al die die hele bevalling, dat is een enorme avontuur en het zenuwstelsel komt natuurlijk ja onder spanning te staan. Heel veel spanning gaat rond in het lichaam en hoe zachter en rustiger mogelijk dat dat mag gebeuren, Feyenoord, dat is natuurlijk.

Je hebt maar goed, dat is inderdaad de de de eerste fase en dan was je mee bezig.

Ja, en dan kom je in de orale fase en dan ga je eigenlijk tot een jaar, anderhalf jaar, echt dat avontuur van dat in me aan en heeft echt nodig dat moeder of in Elk geval een andere liefdevolle. We zorgen maar in Elk geval iemand zo veel mogelijk twenty four seven beschikbaar is voor contact. Hè, dat je in de buurt van iemand slaapt, draagdoek lekker licht, dat je de voeding krijgt, ook zoveel mogelijk op vraag dat je net zolang de borst mag liggen als dat je dat wilt, totdat je die dat die verzadiging echt mag ervaren. En als ik die verzadiging op een heel diep niveau durft te ervaren, dan en dan voel ik me letterlijk zielsgelukkig ja, dat dat woord ziel, dat hoort enorm voor mij bij de orale karakterstructuur dat je op totdat de ziel bijvoorbeeld, en dan kun je later als als volwassen mensen ook herkennen ah, hier is het echt goed toeven hier voel ik dat dat mijn behoefte, dat mag zijn, dat dat een ander ook iets aan mij mag vragen en dan kan ik daarmee omgaan met behoefte is. Maar als dat niet helemaal tot op de ziel gevuld en gevoed wordt, dan voel ik me altijd een beetje alleen en schraal en leeg en niet blij. En dan komen dat soort. En dan komen die overtuigende achteraan van ja, ik ben het zeker niet waard en zal wel niet voor mij weggelegd zijn en heb ik weer een meer. De de, de slachtoffer kant ontwikkelt zich dan heel erg. Dat is de tweede fase en ja, die gaat natuurlijk ook helemaal samen met zn. Hechting theorie, alhoewel ook daar weer. Het is belangrijk om die twee dingen niet op elkaar te plakken, maar als je echt heel puur vanuit de theorie wel kijken dat te doen en daarna weer vanuit de karakterstructuur zo kun je, ja, zo kun je daar een goed cijfer door die bril kijken en zou je de andere bril, maar dat heeft absoluut heel veel raakvlakken mee.

Ja, ja, ja, terug naar de volgende fase gaan.

Is goed, nou ja, daar is een discussie over. Welke fase van de karakterstructuren is dat dan? De suggestie dat er op verschillende theorieën zijn.

Nou, ik denk dat ik niet echt een eenduidig antwoord weet. Alleen misschien wat het meest logische antwoord gaan zich gewoon allerlei verschillende mensen mee bezighouden maar misschien ook gewoon allemaal toch weer een andere kijken, en die gaan dat anders. En nu zie je heel erg de trend dat ze deze, deze oude terminologie niet meer willen gebruiken en dan kun je er ook iets bij voorstellen.

Maar ik zeg altijd tegen de studenten van: lees het werk van Willem, neem dat helemaal tot je en lees verder alles wat je tegenkomt dus er is geen norm. Wat mij betreft, van zo moet het zijn. Wel, wees nieuwsgierig naar waar het vandaan komt, want daar zit enorm veel en het werk van wat je toch weer uit kunnen halen.

Maar het is gewoon ontzettend leuk en interessant om al die andere invalshoek gewoon te leren en te begrijpen. En ja, je kan ik me vooral al iets uithalen voor jezelf, dus ik zal nooit zeggen van je moet het alleen maar zo zien, dat maar goed.

Mmm volgende fase. Jouw idee is dan.

Ja, nadat je anderhalf bent, nou ja, dan begin je ineens te snappen van: hé, ik ben diegene die ze steeds noemen met die naam, hè, dus ze hebben steeds Jacqueline tegen mij gezegd en ineens denk ik: te gek, dat ben ik gewoon Jacquelien weet je wel. En het moment dat dat andre dat is een enorm belangrijk moment, hè, dus het moment dat het individuele besef dat jij een los individu bent. Dat komt in ze helemaal binnen en er zijn ook filmpjes van. Dan zie je kleine kindjes van die leeftijd voor een spiegel lopen en die herkennen zich eerst nog geen, maar niet. En ineens zien ze zichzelf. En dat is eigenlijk dat moment waarop ik eigenlijk de eerste stap neem en zelfreflectie dus ik kan zien dat ik iemand ben en dat is zo’n interessant voel, hè, dat is het ook weer aan de chakra’s, kok, dat zit heel erg op het derde chakra op de ik en dat je dat gevoel eigenlijk wil bevestigen. Dus je wil eigenlijk dat de omgeving als het ware gaat reageren op die op dat ik standpunt wat je hebt genomen naar de wereld, en dat doe je door overal mee op te zeggen. Dus dat nee, dat geeft eigenlijk aan. Dus mama zegt je niet lekker je bordje leegeten mee en dan zie je mama maar helemaal gefrustreerd reageren, dan denk je dat interessant, hè. Dus dan dan begin ik dus dat verschil te voelen. Ik, ik heb een hele andere emotie en die persoon tegenover mij, die heeft ook een hele andere emotie. Nou, dat is interessant en als die die vader of moeder daar elegant mee om kan gaan, zeg maar dus die kan er een beetje mee spelen en die kan dat kindje ook op dat moment dat ik nee zeggen, ook even in de waarde laten, dat je dat het zo mag zeggen, dat je daar even de ruimte voor mag meenemen, dat je dan niet gelijk je bordje moet leegeten dan begin ik een natuurlijke grens te voelen. En natuurlijk grens. Die geef mij ook het gevoel. Ik ben gelijkwaardig aan jou, want als ik neem mag zeggen en jij mij serieus, nou, dan voel ik me gewoon gelijkwaardig aan jou, dan zit ik ben jij niet de baas, ook voor mij, en dat geeft een weer een nieuwe, een diepere impuls om dat individuele besef nog meer te doen laten groeien. Maar dat is ook letterlijk de bedoeling. In die derde fase moet moet dat ik besef, gewoon helemaal gaan staan. Weet je wel helemaal dat je dan? Dat vind ik. Ik ben ik en dat doe jij lekker niks aan af. Wel zo, dat dat gevoel moet dat kind gewoon krijgen. Denken en zijn heel grappig filmpje op internet. En dat is een meisje van twee met de fiets je tweeëneenhalf is ofzo en die je wil naar de speeltuin fietsen, er eentje en papa die zegt: nee, je mag niet alleen naar de speeltuin. Nou toch, en jij gaat niet, zegt en dan zeg ik: nee, nee, dat mag niet als gevaarlijk een stopt ik ga toch is een fiets voor in de hoek om te fietsen en dan voel je dat die vader, die is niet aan het proberen zijn wil op haar te leggen. Hij zegt wel wat u denkt, maar hij laat haar helemaal zijn en wat zij vinden. Dan zal die dag aan het einde van het filmpje wel achteraan rennen, denk ik, maar hij later in: Elk geval, die eerste impuls om helemaal zelf mogen bepalen, die laat ie gewoon echt zijn. En dat is nog een belangrijk voor de ontwikkeling van haar als volwassenen, want daarmee kan zij zich gelijkwaardig opstellen naar andere en haar grenzen aangeven.

Ja, en.

Mee mogen zeggen: als het gewoon niet klopt en en ja, dat is dus een enorme belangrijke ontwikkeling sprong, zit er nog meer dingen aan hem.

Ik kan me voorstellen dat er een fase is bij bij nou ja, toch de ouders. Ik heb mezelf inclusief vinden van dat kind moet gewoon doen wat ik zeg.

Ja, jazeker ja en en dat is dus ook dat spanningsveld dat ouders dus we hebben, want op heel veel mensen moeten natuurlijk gewoon iets gebeuren. Nou, hoe breng je dat? Hoe elegant lukt het om dat te brengen, dat het kind uiteindelijk toch het bordje leeg, toch naar je gaat als het echt moe is, maar dat ik niet de hele tijd drang en dwang aan het doen en dat ik vooral ook niet emotioneel afkeurend ben, hè, want dat was het volgende wat erbij hoort door dat ik die ruimte, die individuele ruimte krijg, ontwikkeling, soort emotionele vrijheid, waar zijn op innerlijke emotionele vrijheid. En dat betekent dus ook dat ik boos mag worden als ik boos ben en dat ik emoties tonen, als ik emoties heb, op het moment dat ouders heel erg met drang en dwang het kindje met eten en toilet tegen en aankleden en allemaal dat zich aan het dwingen zijn, dan op een gegeven moment. Ongemerkt voelt dat kind zich helemaal vastzitten. En ja, denk, ik moet gewoon altijd doen wat je zegt. Nee is geen optie en als ik iets wat voel of het nodig hebt, dan mag ik het niet laten horen. Dus als je die verkramping hebt, daar gaat het lichaam als het ware als een blok in elkaar zit, vastzitten. Later, als heb ik eigenlijk alleen maar een big smile, zeg ik jou nee, doe ik wel, nee, het gaat helemaal goed met mij. Nee, niks aan de hand. Maar ondertussen voel ik me van binnen een baas, een kikker, gewoon die die die de emotie niet kwijt kan.

Ja precies.

Ja.

Nou ja.

Oh ja.

Assistant maar zn gegist en goed met zn gispen bedenken vaak mensen meteen denk ik hoor aan zweepjes en dergelijke. Wat. Wat is het idee? Waar komt dat woord in terug? Dan is dat.

Ja, ja, ja, ik weet niet helemaal precies alles over de oorsprong van die woorden.

Nee is.

De diverse karakterstructuren

Ook het sadomasochisme, dat is natuurlijk een hele andere tak van sport, zou maar zeggen en daarbij, wat op zich kan ik daar wel iets van een link van maken, want rijk heeft heel veel over de levensenergie en levensenergie dat ook grotendeels gelijk aan de seksuele levensenergie dus met dat dat ik groei van ongeboren vrucht van baby naar individu naar dan dadelijk de volgende fase, zo dadelijk nog wel even over hebben. Ehm gaat ook mijn seksuele energie ontwaken. Dat gebeurt het meeste in de vijfde fase, in de rigide fase, natuurlijk ook al in de eerste fase, stap voor stap en er zijn natuurlijk als het ware een seksueel wezen. Op het moment stel dat ik in die masochistische fase mij absoluut onvrij heb gevoeld en je hebt dat ik steeds moet doen wat de ander zegt en ik eigenlijk heel ongelukkig van ben geworden. En later ben ik volwassen en ik ben te compleet, niet bewust van deze dynamiek en mijzelf maar ik heb een ongelooflijke neiging om andere mensen stiekem te slaan. Sterker nog, eens, ik dat gaat doen dan wat ik daar, zelfs ook seksueel opgewonden van ja, die koppeling is eigenlijk ik heel logisch weg moet vinden voor die energie. Vaak komt het neer dat dat mensen dan op die manier daar wel uiting aan weten, ze vinden en ook ervaren als problematiek van die onvrij voelen, bij andere nog steeds bestaat. Dus de oplossing zit hem dan niet per se in die seksuele uitbuiting van is of hoe, maar het kan wel daar een uiting van zijn dat er eindelijk kan ik jou nou eens domineren, eindelijk kan ik nou eens de baas zijn. Ik denk zelfs dat het ja, het is misschien leuk of interessant om te doen, maar ik denk zelf dat het belangrijkste is dat dat je echt die dynamiek op alle gebieden van je leven aanpak is. Ja, want op een gegeven moment misschien wel een verslaving bij gecreëerd of of wat dan ook, maar je voelt je eigen steeds onvrij.

Ja.

Er gewoon maar.

Zullen we naar de volgende gaan?

De volgende, dat is de psychopathische structuur, stuk bij de meest spannende naam, want dan denk je meteen aan allerlei griezelige mensen, maar dat wordt er niet mee bedoeld. Ja, hoe zal ik het zeggen op dit moment, dus stel, je komt van stel, je hebt alle fases goed doorlopen. Laten we dat de stellen. Dus je bent helemaal geïnterneerd in je lichaam, je bent heerlijk, je behoefte Stijn voldaan en je voelt gedragen en je bent helemaal goed genoeg. Dat voel je je van binnen, je voelt je vervolgens vrij om je emoties te uiten je durft je grenzen aan te geven, dan ben je klaar voor de volgende fase. En dat is weer een functie van het brein eigenlijk, die wordt aangesproken in die fase. En dat is dat ik mij ineens kan voorstellen dat ik ook echt niet alleen maar een individu ben, dat ik iets of iemand ben of dat ik iets kan, wat, wat wat ik van tevoren nog niet kan. Dus bijvoorbeeld een kind ziet op tv een astronaut de lucht ingaan en die drinkt hoe die astronaut. Ik ben die astronaut. Dus ik pak dat dekbed en doe ik over mn hoofd en ik ren door de camera en ik zeg tegen mn, vader, jij kijk, papa, ik heb de lucht en ik ben een astronaut en ja, wij zijn allemaal een kind met een dekbed. Maar dat kind van binnen voelt totaal de ervaring van die astronauts misschien nog wel meer dan straks, die extra, die echte astronaut in de, in de raket, maar dat het kind kan ineens vanuit het brein visualiseren wat je wil zijn en wat je wil worden. Dat betekent dat je als het ware grote hoogtes in stijgt. Hè, dus in het geval van de astronauts letterlijk, maar het is eigenlijk figuurlijk bedoeld. Ik neem een soort volwassen positie aan, die dus eigenlijk nog helemaal niet ben. Ik ben eigenlijk een heel klein, kwetsbaar kind nog maar in die fase, in die psychopathische fase is het belangrijk dat ik als het ware het ene moment boven jezelf uitstijgen en vervolgens weer land in het hart. En met landen in het hart bedoel ik dat je gewoon weer klein en kwetsbaar mag zijn. Maar wat er vaak misgaat in die psychopathische fase is dat ouders ten eerste niet zien dat dit aan de hand is, dat het energetisch aan de hand is en vervolgens het kind gaan over vragen, bijvoorbeeld emotioneel zijn ook vragen, dus bij een kind van drieëneenhalf vier en mama is emotioneel misschien niet blij of niet lekker, en jij moet al een beetje voor haar zorgen en jouw kwetsbaarheid, die mag daar eigenlijk niet meer zijn. Dus het ene moment stijg je boven jezelf uit en zeggen: ja, maar maar ik kom je een kopje thee brengen, want jij bent niet blij en je bent ziek, maar even later is niemand die jou weer klein en lief en kwetsbaar in een bedje stopt. Dus mijn keuze wordt, dan weet je wat, ik moet alles maar gewoon te boven blijven. Ik moet ervoor zorgen dat ik overal, dat ik alles aankomen en dat ik overal bovenuit blijft stijgen. Ontwikkeld zeg het psychopathische pantser waarbij als het ware de kwetsbaarheid van het hart niet meer gevoeld mag worden. En ja, ik noem je nou één voorbeeld hoe dat kan gaan, maar dat kan op 1000, één variaties kan dat ontstaan in Elk geval kan ik die natuurlijke beweging van een groot en weer terug naar het hart, groot en weer terug naar het hart kan ik niet steeds maken, waardoor er geen mooie balans ontstaat, want we hebben natuurlijk wel nodig om ons heel groot te voelen als kind. Dat zul je vast aan je eigen jongens ook wel zien dat die soms echt.

Mmm.

Met bravoure door het huis gaan lopen en het andere moment, dan is het de duim in de mond en dan denk je: dat lijkt nog wel een jongetje van drie of vier, dus die beweging die die die moet gemaakt worden en het is belangrijk om dus is niet de hele tijd in die grote hoogte moeten blijven opereren. Nou, als dat wel is gebeurd, dan later, in het volwassen leven, wordt ik dan iemand die, ja, dat is dan de lijnen, die kan gewoon ook echt alles aan, want ik heb dat past voor mezelf ook echt aangeleerd en hier hier zie je ook vooral de enorme kracht van de van ik karakterstructuur terug. Dus die persoon, als je daar geen weet van en dan denk je eigenlijk van waar we het stad, een sterk persoon zegt. Dus nou, die heeft echt niks van iemand nodig, die die regelt, alles zelf. Wat een inspirerend figuur denken we dan ook. Ik denk bijvoorbeeld aan Tony, robbins ofzo of hè, dus iemand die altijd booming is, altijd sterk is, altijd de troepen vooruit is. Ja, dat is echt de psychopathische karakterstructuur en die zal niet zo snel denken van oh, er is iets mis, met mij moet een therapie gewoon zoiets van hoezo kwetsbaar is onzin! Ik ben gewoon sterk en ik kan de hele wereld aan. Sterker nog, ik vind dat jullie gewoon meer je baas moeten doen.

Jullie moeten in therapie.

Jullie moeten dus ja en en dat is ja, de transformatie ook om zit, is heel erg op.

Het Haags andere duidelijk is.

Hart weer kwetsbaar is, ja.

Ja, ik moet wel een beetje aan je hebt ook antony burgmans ik moet ermee mee te denken aan terug.

Oh ja, ja, daar zit ook nog wel wat meer.

Ja, ja, maar hij trekt van trek moet trekken veel mensen aan omdat ze denken van: nou, die weten het allemaal wel of zo, hè.

Daar is ook kenmerkend psychopaat want dat is het ook diepe. De guru sportleraar de binnen de politiek is de man die troep, beleid en ja, dan moet je ik heb ook een inspirerende figuur zijn, iemand waar waar wij in willen geloven, Hermans, waarvan het gevoel hebben dat die ons verder brengt dan dat we onszelf kunnen. Dus het mooie is ook positieve verhaal is dat we die mensen ook nodig hebben. Kijk, als ik we leren tennissen dan heb ik er niks aan. Als iemand tegen mij zegt: ja, doe maar wat, of weet je wel, ik wil ook hoor, ik kan en ja, goed gedaan en hè, dus dus de kwaliteit van zorg, persoonlijkheid, ja is enorm belangrijk. Maar hoe is dat voor die persoon zelf? Is die nog voldoende in contact met de kwetsbaarheid? En vaak zit daar heel veel angst om contact te maken met het vraagt zit vaak veel compensatie, om dingen die wij ervaren als het avontuur van het hart, de liever verbinding om dat te vervangen door avontuurtjes druk, spanning, sensatie, omdat ik toch ergens op een vage manier in contact komen met kwetsen, maar dan via een verkeerde route? Nou ja, goed, dat is ja, nogmaals, het is wel belangrijk, zn in één voor één en vertellen, maar het is echt belangrijk om te blijven zien dat ze allemaal, iedereen uniek hebben, we van alle maar iets, de ene wat meer, dat de ander wat meer. Dat en op allerlei momenten in je leven is een andere ineens heel erg belangrijk dan heel hard op de voorgrond uiteindelijk spelen. Ja.

Nou, laten we maar even naar de laatste kijken en dan gaan we inderdaad meer verbanden leggen.

Is goed, ja, dan is de rigide karakterstructuur nou, dat is echt moeilijkste uit te leggen van allemaal, want die bestaat uit allemaal verschillende soorten, weer maar even zo simpel mogelijk voor dit moment. Volgende fase is dat het kind zich heel erg bewust van de identiteit van de seksualiteit dus ik begin als het ware te voelen. Ja, op een meisje bij jongeren tegenwoordig. Hoe ik me ook wel voelen ben en die seksuele levensenergie die ook in de genitaliën besloten zit, die gaat als het ware, ja, nog meer, ja omhoogkomen en mij en die wil ik eigenlijk ook verbinden met acht. Dus dan kun je je voorstellen. Stel, alles was goed gegaan en weer hetzelfde verhaal van ik mag zijn de behoeftes helemaal oké en ik mag je grenzen aangeven, mijn emoties uiten vervolgens mag ik me van alles voorstellen te worden, maar ik kan me altijd contact houden met mijn hart. Vervolgens wil de energie van het hart als het ware in dalen in de genitaliën op die manier maak ik een complete verbinding. Die twee, je moet echt gaan samenwerken. En stel, als meisje wil ik dat dan als het ware ontvangen van de ouders van het andere geslacht. Dat team bij bevestigd, dat ik ook echt helemaal eigenlijk al een vrouw en eigenlijk en als ze meisjes zie je dan dat meisje, meisje zegt heel energetisch en zelfs ook ja met een seksuele energie, maar dan totaal onschuldig, hè, dus laten willen stellen. Het meisje wilde er helemaal niks mee, maar die energie, die komt, die ontwaakt helemaal in in dat kind en die denkt u allemaal ik ben helemaal gek op jou hoor op jouw schoot kruipen en die gaat wijdbeense helemaal tegen papa aanzetten. En ja, heel veel vaders komen dan echt in een krant, want ze voelen ineens een hele pure, vrije seksuele energie, maar nam van een kind.

Ja.

Als vader is ontzettend belangrijk dat jij zelf als volwassen maanden contact hebt gemaakt met de vrije seksuele energie die dat in een vrouw kan zijn.

Ja.

Dit te kunnen waarderen, maar vaak is het helaas zo dat er bijvoorbeeld een slechte seksuele relatie is tussen moeder en vader, waardoor eigenlijk de seksualiteit heel erg op slot zit. En dat meisje, het jonge meisje, komt dan zo bij uw vader, die vader geschikt ze, want ik helemaal gek en alleen dat dat schrikken terugtrekken is voor energetisch voor dat meisje als het ware wordt ervaren als een afwijzing.

Is.

Dus de vader, die moet natuurlijk wel puur en ook op die onschuld reageren, dus daar absoluut niks mee doen, maar wel open staan voor die energetische uiting dus hij moet als het ware energetisch terug kunnen geven van hoe ben jij een heerlijke meid, kwam ie, jij bent mijn prinses, gewoon mn hart, ik ben helemaal bij ons, van jou echt echt, met die woorden misschien ook allemaal puur onschuldig, hè, dus niet geladen met seksualiteit maar wel waarbij die als het ware wel haar energie waardeert waardoor dat meisje eigenlijk op die manier de hearts energie en de seksuele energie in zichzelf bij elkaar brengt. En later, als ik een volwassen vrouw en en er zijn mannen met mij aan het chance, ofzo dan kan ik eigenlijk heel goed navigeren vanuit de energie van: nou, dat is wel een leuke, maar die wil mij volgens mij maar alleen maar voor één nacht en dan kan ik wel doen. Maar ja, dan kun je kiezen, ik heb daar geen oordeel. Maar maar dit met deze man, daar voel ik de integriteit. Dus dat geeft, vrouw de herkenning van de integriteit en vaak is dat dus erg gekwetst is. Dan heb ik als meisje al heel jong besloten, weet je, ik sluit mijn hart, of ik voel me gekwetst in mijn hart, dat ik niet heb gekregen, of ik, ik sluit mijn genitaliën af of of andersom en later kom ik dan, dan ontmoet ik een man en dan denk ik: ja, ik wil een relatie, maar ik krijg ik alleen maar seks, of ik wil mezelf niet seksueel met deze binden, alleen maar platonisch of ja in Elk geval, ik, ik kan die dingen niet bij elkaar brengen en ook niet goed aantrekken. En deze regering trucks structuur, die heeft nog verschillende variaties dit is even heel kort door de bocht uit lag. Dus mijn excuses voor mensen die ook zondag in orde uitleg om duidelijk te maken dat het gaat over het bij elkaar komen van die identiteit en de hardste energie. En ja, eigenlijk zou je kunnen zeggen: nou bij je klaar, als mens, hè, want dan hebben we de hele uit leiding, leiding van alle sacraals hebben we gehad, alle andere zak zijn ontwaakt en vervolgens dat er dan de verfijning en de verdieping. En en dat stuk inderdaad, in Elk geval is het zo dat ik nog nooit iemand ben tegengekomen die al die vijf fasen doorlopen. Dus we hebben allemaal wel ergens iets.

Lekker hè!

Doen, ja, dat is.

Dat is misschien meteen een mooie brug. Naar de vraag jij, jij, jij, jij bent ook docent therapeut ga ik ook allebei hecht weer heel veel waarde aan deze kennis van de structuur. Waarom? Wat kun je naar een therapeut mee met zon overzicht op zon indeling?

Nou, ik werk echt vanuit, is ik. Ik zou wel cliënten gauw deze vogelvlucht ook vertellen en vragen en hun in eerste instantie: waar ken en wat? Wat herken je vooral vandaag in de dat iemand bijvoorbeeld iets van oh, ja en suggesties merk, dat ik vroeger nooit boos mag worden en ik heb eigenlijk maar auto dat ik ook nooit mocht zeggen hoe ik me ergens over voelde, vertelde laatst een vrouw tegen mij zegt van, we gingen dan naar de efteling met de hele familie en dan moesten de hele dag lopen en dan had ik ontzettend pijn, voetjes maar ik durfde gewoon niet zeggen. Maar maar ik heb pijn in mijn voetjes want de wet van tevoren voordat ze weggingen werd er al gezegd: was er één iemand begint te zeuren, verknoeien het voor de rest.

Mmm.

En dus dus hou je de hele dag zn best met een grote gezet. Helemaal aan het einde van de dag van de Efteling kwam mijn moeder erachter dat ze zelfs bloed aan de voet. Je zat er heel veel pijn aan mijn voet en strakke schoentjes maar ze ik nooit iets durven zeggen. Dus zo ontzettend zielig verhaal, ook eigenlijk pijnlijk. Maar ehm zich zo niet vrij voelen om emoties te durven uit, waar iemand dan achter komt, gewoon puur zich daar. Ja, potverdorie herken mij in deze fase! Wat is daar gebeurd? Dat ik geen nee durven te zeggen en dan in de therapie gaan we kijken van ja, alleen al de opmerking als je als één van jullie gaat zeuren, verknoeien het voor de hele rest. Wat deed dat met jou? Was je bang om je te uit? Hè. Dus we gaan dan langzaam ook terug de gevoelens opzoeken die daarmee samenhangen om die een stukje los te kunnen laten. Het. Het gaat niet om dat alsmaar die emoties de hele tijd uit, maar wel dat we daar echt waar van zijn, dat ze daar contact mee maken en vervolgens ook weer terug naar het leven. Nu, van wat gebeurt er nu bijvoorbeeld in je relatie, in je werk, waarin je ook weer denk dat je ook niet durft te zeggen wat wat je eigenlijk zou willen zeggen en daarin gaan oefenen. En tegelijkertijd kan het ook zijn dat dat we een het lichaam gerichte sessie doen, waarbij iemand bijvoorbeeld de baan neemt. Die pijn, die zit heel erg bij mijn. Of is het bij mijn keel dat ik niks durft te zeggen. En dan kunnen we door middel van die body we ook het gebied rondom de keel losmaken en openmaken en zorgen dat er wat meer ruimte wordt ervaren, is mooi, maar dat is. Het is een dosering van dingen losmaken inzicht, vervolgens anders leren reageren over de tijd, deur, tijd en vaak ook, ja, een stukje inzicht in onze eigen schaduw, kans ervan, want die, die wordt ook bij de karakterstructuren. Elke structuur heeft ook een schaduwkant en misschien wordt dat van u te ver.

Nee, dan kun je zeggen, buiten het gewoon een beetje als een model en je herkent de dingen die mensen zeggen. En nou ja, goed, maar ik kan wel vaststellen waar mensen nu mee komen. Dat zijn themas die eigenlijk terug vallen op de ontwikkelingspsychologie op de structuur. Er als er dingen aangeraakt van vroeger, denk ik toch.

Ja, ja, zoals ik het zie je nu sinds 1996 therapiesessies zie ik echt dat bij vrijwel iedereen alle actuele problemen ook een link hebben naar deze fase. Dat is wel meer of minder en er zijn en het is absoluut zo dat de problematiek nu ook een probleem an sich kan zijn een probleem, want je hebt in de relatie of wat dan ook. Dat is natuurlijk niet direct link met het verleden, maar onze reactiepatronen en vooral onze angst om bepaalde reacties neer te zetten, ja, die, die schiet er altijd weer tussen en dat is altijd weer terug te voeren. En die karakterstructuur dus. Dat is absoluut zo.

Dan kun je dan ook al zien als iemand binnenkomt van nou, dat is er goed, je hebt al gezegd, misschien nog een monteur verduidelijking je bent meestal nooit één type, maar samenvoeging.

Kun je als mensen binnen ziet komen, ook omdat het zon fysieke component heeft wat voor hoofd type iemand is?

Ik denk dat dat hoor je ook vooral in hoe iemand spreekt, wat die zegt.

Dat die zegt en ja, daar daar en vertel je dat eigenlijk al onbewust wat er aan de hand is.

Ja, dus je krijgt heel snel, als je dit weten, een helder beeld van van de thematiek die we iemand speelt, hè.

Ja, ja, dat is zeker zo en maar ik denk wel dat het zelf door het leven jouw eigen hard hoor, ik merk, zeg maar een stap voor stap, steeds durven kijken, komt dat tegen omhoog, dat dat maakt dat je het bij de andere heel goed herkent niet zozeer van ik heb het boek gelezen, zit in mn hoofd kan ik hè, want ja, daar zit ook vaak veel misverstand hebben. In het begin zie je dan ook studenten plaats, iets wat bij de massa, gisteren bij de oraal, wat daar zit vaak nog veel van. Hoe zit het nou echt in mijn kamer? Maar zodra je het zelf gaat voelen en dan vragen, dan wordt het eigenlijk veel gemakkelijker, worden het veel sneller duidelijk.

Dan jij, dit is wel mooi om te horen dat dat vind ik van alle therapievorm eigenlijk een beetje hoor dat je het uit een boek, van een boek kun je niet leren, fietsen, zeg maar!

Nee, nee.

Maar je moet een echt integreren als het ware.

Ja.

En dan nog een vraag over therapeutschap an sich. Een hele andere vraag misschien, maar hebben we het over therapie. Wat maakt een goede therapeut? Wat vind jij goeie eigenschap of component wat als eerste opkomt.

Ja, door een leefde aspect, dus dat je zelf, dat dat loopt, want in die gelopen hebben, dat kan niet. Je je blijft lopen. Maar ja, dat je steeds dat diepere stapje durft te maken van maar hier ben ik daar ook heel kwetsbaar, of dat vind ik toch ook nog steeds spannend of dat is even daarop in zon. Maar het is niet de bedoeling van het proces, van de structuur en dat je ineens heel goed wordt en al die karakterstructuur als het ware van oké, nu heb je je diploma, nu heb je ben je helemaal een goeie ook, hè, dus het werkgebied je komt juist altijd tegen van oh, ja, daar zit de gevoeligheid van mij snap je, daar zit die, het hoeft dus ook helemaal niet weg neer. Ik leg het helemaal voelen en dat maakt als een soort algemeen of zo zo voelt het van dat iemand komt bij, dat je voor o, die persoon is helemaal zichzelf met die durft te zeggen wat ze dan zekerheden zijn, wat zijn kwetsbaarheden zijn. En toch blijft nog steeds helemaal bij zichzelf. Ik denk dat dat één van de belangrijkste kwaliteiten is die in een therapeutisch je ook bij hem, therapeutisch die ik had je hebt gezien, zeg, maar ik ben ook wel eens bij een therapeut terechtgekomen die waarvan ik dacht dat dat er eerste was en even later dacht: ja, die, die voelt zich toch al heel erg gearriveerd. En op één of andere manier voelde dat dan niet fijn, dat kon ik niet, niet mijn proces bij blijven doorgaan, dus dat ik voel bij die mensen eigenlijk dat die nog steeds contact heeft op een bepaalde laag, met die kwetsbaarheid. Maar je zag ook weet hoe dat voor hem of haar werkt, dat dat dat geeft, die cliënt heel veel vertrouwen was, allemaal mensen van trauma en verkramping die zij hebben zich eigenlijk allemaal afgespeeld in de eenzaamheid. Dus hè, ik, ik sta maar en mn moeder, zijn bordje leeg, je bordje leeg en ik, ik voelde me machteloos en ik durfde niks te zeggen. Ik ben helemaal dichtgeklapt en ik weet het gewoon niet meer. Nou ja, als ik dan iemand tegenover me hebt die je daar doorheen wil pushen dat helpt niet als iemand iemand nodig die empathie te hebben om om daarbij te kunnen blijven, hoe hoe moeilijk dat dus was voor jou als kind. Hè dat dat het gewoon echt een hele moeilijke stap was om om ja, die machteloosheid terug te durven voelen, waardoor ik de kern van die pijn kan vrijmaken ik heb het echt nodig om echt terug te gaan naar die datgene wat ik je niet wil voelen, hè, dus die moet jij te hebben om, om daarbij te kunnen blijven, met jou, ja.

Mag zegt morgen, ze hoor met je eens, maar ja, we hebben we ook bij naar boven komt bij mij is ik ben zelf een beetje allergisch voor mensen die zeggen: nou, dat heb ik een plek gegeven. Als ik je hoor zeggen, dan is ook gewoon een continu proces, hè zoals voor de.

Ja, dan dan zeg ik altijd: nou halen we nog even terug! Want ze eigenlijk zeggen is nou, dat heb ik een keer gedaan en dat vond ik doodeng dus dan gaan we niet meer doen. Dat heb ik op die kast neergezet. Maar ja, dat werkt ook eigenlijk niet. Iets, een plekje betekent gewoon ik heb het echt even weggezet mag geven, niet meer meedoen. Maar ja en een diepere zin van het woord en daar ga ik ook absoluut feeling mee was dat die die levensenergie zag als een universele energie, dus op het moment dat die echt helemaal vrij kan stromen, als alle verkramping spanningen in de geest en en ik blijf zeg maar opgelost kunnen worden. En ook dat betekent niet dat ik een soort perfect sportief iemand ben met mijn, hè, dat is heel subtiel anders bedoeld. Hè, dan ga ik ook een gevoel van eenheid ervaren. Dus ik dat het leven eigenlijk alles inclusief is, dat alles inclusief is en daarmee bestaat er een concept van iets een plekje te mogen geven, want dan moet ik het buiten het all inclusive verhaal gaan zetten. Maar ik ben de hele tijd juist als mensen in contact met alle lagen van mezelf. Dus je kan in contact zijn met verdriet en boosheid en diezelfde dag met zelfvertrouwen door het leven wandelen en dat eigenlijk als één geheel ervaren. Hè, dus het is ook met het woord acceptatie. Mensen zeggen dan wel eens: ik kan niet accepteren dat ik me zo angstig voor, dat is helemaal goed accepteren, maar gewoon dat je het niet kan accepteren. Dus dat maakt het veel makkelijker. Zeg ja, inderdaad, maar nu je nog steeds bezig met accepteren en je maakt jou niet, acceptatie, inclusief en jouw bestaan en daarmee zeg je eigenlijk ja, dat is goed, kom, maar mag magazijn ik, ik durf dat te voelen dat ik geen zin hebt om deze angst, dat ik je en als ik dat echt doe, dan zie je vaak dat er dan een soort, ja, een gouden moment van ontspanning ontstaat. Van ja, maar dan maar dan is die angst eigenlijk ook al weer wat minder er. Inderdaad snap je dus dus vanuit die die die alles inclusief maken, niet iets apart, in een vakje of in een hokje stoppen. Vanuit dat geheel ga je die graag, in de kracht van de leuvense immers voelen. En ja, dat is eigenlijk de kern van mij, van het werk van rice en dat ik ook zo mooi dat het werken met die oregon energie, dat dat ook hele aspecten heeft, dus hij maakte dan van die kastjes mensen in konden zitten en zou dan tegen kanker helpen en er zijn allerlei onderzoeken meegedaan dat heeft inderdaad wel enig effect op genezing, versnelling of wat dan ook. Maar dat in die hele, de kwaliteit van die universele energie zit een soort dragende krachten, soort ja en ingebouwde veiligheid van het bestaan, noem ik dat wel van op het moment dat we alle verkramping en angst kunnen zien en kunnen laten. Ontspannend zeg, maar, dan vallen we eigenlijk gewoon in in de ingebouwde veiligheid van de bespaard bestaan. Wat er gewoon altijd is en dat is, dat is hetzelfde gevoel als dat ik lekker die baarmoeder aan het dobberen ben.

Ik ben gewoon helemaal omhuld. Ik ben er, wordt gedragen, het is helemaal goed en als ik uit die baarmoeder kan en ik loopt dat proces van die vijf fasen, dan kan ik aan het einde weer voor de jaar en ik wordt nog steeds gedragen en dan vergeet ja één geheel. Ik ben één geheel.

Mooi!